benden önce, benden sonra

tek ögrendigim su gecen senede, birtek ben varim. beni benden daha cok seven yok, bana benden iyi bakan da. beni ben yapan yine benim. insanlar geliyor, gidiyorlar, kaliyorlar bazen, yine gidiyorlar. daim olan tek benim. 

sezgilerin kuvvetli olmasi zaman zaman rahatsiz edici oluyor. hemen hissediyorsun. bilmek istemedigin kadar cok sey görüyorsun. duymak istemedigin kadar cok sey fisildiyor kulagina bakislar. 

büyük bir temizlik zamani simdi. nefesim kadar önemli degil kimse, ne de kendimi feda edebilecek kadar vefali. bunu simdi anlamis olmam iyi. simdi baska bir dönem basliyor. bu ana kadar benden öncey di. benden baska hersey daha önemliydi, insanlar ve istekleri, dertleri tasalari hep önce gelirdi. vere vere bir baktim kalmamis. Simdi ki zamanin adi ise benden sonra. yani önce ben. sonra digerleri, bu kim olursa olsun.

cesaretime ve ne kadar acik ve net ve dürüst olabildigime sasirmadim degil. hem baskalarina, hem de kendime. gizli isler pesinde olmamam simdi bazi eksik kafalar tarafindan 'arkadan vurmak' diye adlandirilsa da, bunlar beni, pek akillica gelmedigi icin bana, pek tinlamiyor. sadece zeki kafalarin düsüncelerine önem verisim de bir tür kibir olarak algilansa da, amaaaaaan neyse anlatmak zor.

bu sene baska, hayat 30dan sonra baslar derler di de anlamazdim, 31den sonra olacaklari merakla bekliyorum.

haydi hayat, simdi sana en yakin noktadayim