Gece-Kondu...

Bugün vardi, yarin yoktu
Biri yapti, digeri bozdu
Carpik curpuk, yalan dolan
Sevdalar da gece-kondu...

sorular sorular sorular

mümkünmü yenilenmek

arinmak bildiklerin ve gördüklerinden

yeniden dogmak mümkünmü

mümkünmü temizlenmek

hic olmamiscasina yok olmak mümkünmü

mümkünmü ardinda islak gözler birakmadan gitmek

sessizce, usul usul

sonsuzluga ermek mümkünmü

mümkünmü vazgecmek candan

ne kadar aciyla dolu olsan bile

kani akitmak, teni sogutmak

hayatta kalmaya kodlu bu basi taslara vurmak mümkünmü

Sans ve Sayilar

hayat ikinci bir sans vermez insana.

birincisini hic yasamamis olmak gerek.

zira, sansla karsilasilan anin da farkinda olmaz insan.

bu benim sansim demez, bilmez.

hal bu iken, nasil tutarsin sansin iplerindne sIkI sIkI. nasil gecirirsin tirnaklarini etine?

nasil anlasilir, o anin, O AN oldugu? neye benzer, ne hissettirir?

ve nasil bilir insan hayatinda ki o tek anin gecip gecmedigini, ki gecmis ise beklemesin bosuna. her firsati büyük sansi bilmesin, her kapiyi calmasin. yeyip bitirmesin kendini.

benim öyle bir anim oldumu, bilmiyorum. söyle bir düsündüm de, ne gibi büyük anlar vardi hayatimda diye. bir sey bulamadim, kil payi kazanilmis yorgun zaferlerden baska. kazandim belki ama cogalmadim. sanki hep bir avuc kaldim.

hayat okulu gibi dillere tatsiz bir sakiz olmus bu deyimi kullanmak istemezdim...

ama, eger hayat bize not verecek olursa, kac olurdu notum acaba. neye göre ölcerdi bizi hayat?

gösterdigin cabalarin toplamini, elde ettiklerinin yüzdesiyle carpip, hayal kirikliklarini cikarip mutlulugu eklersen... ve cikan rakami, eskimis ruhunun birden kücük parametresiyle carptiginda, ne kalir geriye koca bir sifirdan baska...

sayilarla aram hic iyi degildir zaten... bol sifirlilarla hele...

tek kisiyim, bir isim var, bir dairem, bir annem, bir kardesim, bir kac dostum, bir kac sarkim, oraya buraya karaladigim bir kac önemsiz yazim, birden kücük umudum...

bir de hic olmamislar...

lanet

yanlis yollarin yorgunlugu var simdi üzerimde

birer birer itinayla secilmisler

en hüzünlü cizgilerini cekmisler yüzüme

yanlis secimler

geri vitesi olmayan su hayat

damla damla akitirken zehrini icime

dolduruyor duvarlarimi icimdeki hapis zaman attigi cizgilerle

bir gün daha

lanet bir gün daha diye

simdi neresinden baslasam gec kaldigim hayata

nerede bulsam kendimi

neresini tutsam, cevirsem de girsem iceri

nerede benim icin düsünülmüs yasamin kapisi

bir gün daha gecti icimde maphus

bir gün daha bana varamadan

dünü degistiremeden

bugünden mutsuz

yarindan umutsuz

lanet bir gün daha...