itiraflar I

Ne kadar az taniyoruz birbirimizi Anne...

Anne ben senin düsündügün gibi biri degilim.

Senin Ben sandigin cok sey degilim esasinda.

Mesela, ben hic de öyle azimli disiplinli biri degilim su son yillarda. Senin konu komsuya böbürlene böbürlene anlattigin seyleri tekrar gözden gecirmen iyi olabilir. Ben de bir cogumuz gibi ertelenebilecek olanlari oldugunca erteleyebilen bir kabiliyete sahibim... Bu da güzel bir özelliktir aslinda. Iyi bir planlama gerektirir ki kacirilmasin en son tren.

Cesaretli de degilimdir bir de. Bilirsin atarim kendimi denizlere ama korkarak hep. Cesaret, aklina koydugunu yapmaktan ibaret degildir, yapacagini korkmadan yapmaktir... Ama ben hep korktum Anne.

Bir sey daha var itiraf etmek istedigim... Ben senin düsündügün gibi Güclü biri de degilim Anne. Sadece kaldirabilmektemi yatar güclü olmanin sirri, henüz cözmüs degilim. Ama yola cikan güclükleri kaldirirken ki cogalan ezilmislik, ya onu nerelere koymali! Bu ezilmisligi ölcmenin bir ölcegi olsaydi, yollardim sana hayatin bana cikardigi faturayi... Ve sen yine bana "ayagini yorganina göre uzatmayi hala ögrenemedin kizim" derdin ve hesabi öderdin, degilmi Anne.



Ama sen beni böyle de seversin, bilirim seni.
Yeni dogdugumda ki zavalliligim, caresizligim ve sana muhtacligim degilmiydi beni o kadar cok sevdiren... Bak ben hala ayniyim, hic degismedim beni sevmeyi birakmaman icin Anne...