Montag, 18. Januar 2010

iyiki

su son zamanlarda garip insanlarla karsilasiyorum.
bir varmis bir yokmus oluyorlar; kendilerini varken yok, yokken var saniyorlar... bir türlü tutturamiyoruz kesisme noktasini... sonunda onlar hep yok oluyorlar, bense her daim var.
kendimi hic terk etmiyorum birde, her durumda varim, bazen arkamda duruyorum korkarak, bazen önümde kendime engel olur gibi... yanimda da duruyorum bazen durum degerlendirmesi yaparken, fikir alir gibi bir baska benden.
iyiki varim, iyiki yoksunuz.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen